با ترجمة کتاب جامعة باز و دشمنان آن بهفارسی و انتشار آن در سال ۱۳۶۴ خورشیدی، در واقع برای نخستینبار مشهورترین، و نه الزاماً اساسیترین، اثر پوپر در ایران و در میان طیفی گسترده از روشنفکران مطرح شد و از آن میتوان بهعنوان رویداد فرهنگی مهمی در ایران نام برد؛ بهویژه که دکتر عزتالله فولادوند، مترجم سرشناس، این اثر پوپر را ترجمه کرد.از این کتاب ترجمهای هم به قلم دکتر امیر جلاالدین اعلم به بازار نشر عرضه شده است.بهفاصلهای کمتر از چهار سال سه کتاب مهم و اساسی دیگر از پوپر را مرحوم احمد آرام بهفارسی ترجمه کرد. منطق اکتشاف علمی، واقعیگری و هدف علم که در اصل دربرگیرندة یادداشتهای پوپر بر کتاب منطق اکتشاف علمی است و سرانجام کتاب شناخت عینی.کتاب منطق اکتشاف علمی، اثر بنیادی کارل پوپر را افزون بر احمد آرام، سید حسین کمالی نیز ترجمه کرد که با مقدمهای کوتاه از پوپر منتشر شد. این نخستینبار بود که پوپر مقدمهای، هر چند کوتاه، بر ترجمة فارسی یکی از آثارش مینوشت. او در این مقدمه که با عنوان "مقدمه برای خوانندة ایرانی منطق اکتشاف علمی" در آغاز کتاب آمده است، به نکتهای جالب در معرفی کتاب خود اشاره میکند و از جمله مینویسد: این کتاب کوششی است در جهت تبیین راه درس گرفتن از تجربه. در عین حال به این نکته تأکید میورزد که راه درس گرفتن از تجربه، انجام مشاهداتِ مکرّر نیست: "سهم تکرار مشاهدات در قیاس با سهم اندیشه هیچ است. همه چیز در گرو اندیشهورزی فعال ما در باب جهان است. ما مدام میکوشیم تا تجارب خویش را تفسیر عقلی کنیم. میکوشیم تا آنها را بفهمیم. به عبارت دیگر، بیشترِ آنچه میآموزیم با کمک مغز است. چشم و گوش نیز اهمیت دارند، ولی اهمیتشان بیشتر, ...ادامه مطلب
یوجین گلدستون اونیل، زاده ی 16 اکتبر 1888 و درگذشته ی 27 نوامبر 1953، نمایشنامه نویس آمریکایی و برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات بود.اونیل در هتلی در منهتن نیویورک به دنیا آمد. او برای گذراندن دوران مدرسه، به مدرسه ی شبانه روزی و کاتولیک سنت آلویسیوس فرستاده شد و در آنجا، شرایط سختی داشت و تنها با خواندن کتاب های مختلف به آرامش می رسید.اونیل یک سال در دانشگاه پرینستون حضور یافت اما به دلایلی نامشخص، تحصیلات خود در این دانشگاه را رها کرد.اونیل پس از بهبودی از بیماری سل در سال 1912 تصمیم گرفت تا به صورت تمام وقت به نوشتن نمایشنامه روی آورد.والدین و برادر اونیل به فاصله ی سه سال از یکدیگر جانشان را از دست دادند. این اتفاقات، اندکی پس از شروع موفقیت های او در تئاتر به وقوع پیوست.او در سال های واپسین زندگی اش به بیماری پارکینسون شدیدی مبتلا شد و نتوانست در 10 سال آخر عمرش چیزی بنویسد. یوجین اونیل سرانجام در سن 65 سالگی در هتلی جانش را از دست داد. او در آخرین لحظات زنده بودن گفت: «می دانستم. در هتل به دنیا آمدم و در هتل هم از دنیا می روم.» بخوانید, ...ادامه مطلب